środa, 20 czerwca 2012


Leki przeciwbakteryjne. Łagodny trądzik zapalny można z powodzeniem leczyć za pomocą miejscowych środków przeciwbakteryjnych, takich jak nadtlenek benzoilu czy antybiotyki. Jeżeli zmiany zapalne są umiarkowanie ciężkie lub ciężkie, lub są zlokalizowane poza skórą twarzy, najlepiej początkowo stosować antybiotyk ogólnie.
Nadtlenek benzoilu - lipofilny, miejscowy środek przeciwbakteryjny - od dawna stosowano w leczeniu trądziku pospolitego. Wykazano, że zmniejsza on liczbę bakterii P. acnes aż o 95% bez przyczyniania się do powstania oporności. Jest dostępny w wielu postaciach farmaceutycznych, takich jak mydła, toniki, lotiony, żele oraz roztwory, a stężenie substancji czynnej wynosi w nich 2,5-10%. Do skutków niepożądanych terapii tym środkiem należą podrażnienie oraz łuszczenie się skóry. Lek może także odbarwiać ubrania oraz włosy, o czym należy uprzedzić pacjentów. Rzadko donoszono również o występowaniu prawdziwego kontaktowego zapalenia skóry. W celu zwiększenia efektu bakteriobójczego nadtlenek benzoilu można stosować razem z miejscowymi preparatami retinoidów, takie połączenie zwiększa bowiem penetrację leków przez skórę. Dostępny jest również preparat złożony 5% nadtlenku benzoilu z erytromycyną (nie jest zarejestrowany w Polsce - przyp. red.).
W leczeniu zapalnej postaci trądziku wykorzystuje się wiele preparatów antybiotyków do stosowania zewnętrznego. Są to kremy, żele oraz roztwory, które nakłada się w okolicy mieszków włosowych. Najczęściej jest stosowana klindamycyna lub erytromycyna, chociaż bakterie częściej są oporne na ten drugi antybiotyk. Dostępne są również preparaty tetracykliny do stosowania na skórę. Miejscowe preparaty antybiotyków zazwyczaj nakłada się na zmiany dwa razy dziennie - rano i wieczorem. U chorych, u których występują również typowe zaskórniki, dodatkowo na noc stosuje się miejscowe preparaty retinoidów. Działaniem przeciwzapalnym charakteryzują się także preparaty siarki, ale niektórzy chorzy nie akceptują ich nieprzyjemnego zapachu. W leczeniu trądziku zapalnego skuteczny jest kwas azelainowy w postaci 20% kremu - związek zaliczany do kwasów dikarboksylowych. Dodatkowo hamuje on syntezę melaniny, dlatego najbardziej nadaje się do leczenia chorych na trądzik zapalny z następową pozapalną nadmierną pigmentacją. Należy jednak pamiętać, że zmiany takie są powszechnym powikłaniem trądziku zapalnego u pacjentów o ciemniejszej karnacji skóry. Jeżeli w wyniku leczenia ustąpił odczyn zapalny, nadmierna pigmentacja znika w miarę upływu czasu i nie jest objawem bliznowacenia.
Antybiotyki podawane ogólnie działają zarówno przeciwzapalnie, jak i przeciwbakteryjne. Najczęściej zaleca się tetracyklinę, zazwyczaj w dawce 1 g/24 h w dwóch podzielonych porcjach. Jest to niedrogi, skuteczny i bezpieczny antybiotyk nawet w przewlekłym leczeniu. W celu optymalnego wchłaniania lek trzeba jednak przyjmować na czczo, a to zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych i komplikuje schemat przyjmowania leku, zwłaszcza porannej dawki. Do innych działań niepożądanych należy nawracająca kandydoza u kobiet oraz zmniejszenie skuteczności stosowanej równocześnie doustnej antykoncepcji. Zagadnienie to budzi wiele sporów, nie ma bowiem wystarczających dowodów na jego potwierdzenie. Pacjentki przyjmujące doustne leki antykoncepcyjne należy jednak pouczyć, aby zgłosiły się do lekarza, jeżeli podczas leczenia tetracykliną wystąpią plamienia z dróg rodnych. Rzadkim skutkiem niepożądanym leczenia tetracykliną jest samoistne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe.
Minocyklina, inny antybiotyk z grupy tetracyklin (nie jest zarejestrowany w Polsce - przyp. red.), jest zwykle stosowana w dawce 150-200 mg/24 h w dwóch porcjach podzielonych. Jest skuteczna i łatwiejsza do stosowania, zwłaszcza przez młodocianych pacjentów, ponieważ lepsza rozpuszczalność w tłuszczach umożliwia przyjmowanie leku razem z posiłkami. Jest jednak droga i wykazuje więcej - ale rzadko występujących - potencjalnych działań niepożądanych. Są to głównie odwracalne zaburzenia przedsionkowe z towarzyszącymi zawrotami głowy i niezbornością móżdżkową (ataksją), czarno-szare plamy na skórze (szczególnie w miejscu starych blizn po wykwitach trądzikowych oraz na błonach śluzowych), autoimmunizacyjne zapalenie wątroby, zapalenie naczyń (vasculitis) oraz zespół toczniopodobny.
Doksycyklina to kolejny, niedrogi antybiotyk z grupy tetracyklin, którego stosowanie nie jest związane z ograniczeniami dietetycznymi charakteryzującymi tetracyklinę. Przepisywana jest zwykle w dawce 2 razy po 100 mg na dobę. Często powoduje fotouczulenie, co ogranicza jej przydatność w miesiącach letnich. Rzadziej w leczeniu trądziku stosuje się natomiast kotrimoksazol, erytromycynę lub amoksycylinę. Zastosowanie kotrimoksazolu, chociaż jest on skuteczny, ogranicza ryzyko wystąpienia poważnych skutków niepożądanych, w tym zespołu Stevensa i Johnsona, który może nawet zagrażać życiu chorego. Przydatność erytromycyny i amoksycyliny zmniejsza natomiast narastająca oporności P. acnes na te antybiotyki.
Dobry efekt leczenia doustnym antybiotykiem można zauważyć już po 2-4 tygodniach od rozpoczęcia terapii, natomiast aby stwierdzić, że lek jest nieskuteczny, leczenie należy prowadzić przez co najmniej 2-4 miesiące. Po uzyskaniu zadowalającego wyniku terapii antybiotyk w skutecznej dawce należy stosować jeszcze przez okres co najmniej 4-6 miesięcy, a następnie stopniowo zmniejszać dawkę, redukując ją co miesiąc o połowę, aby uniknąć nawrotu choroby. Chociaż ostatecznym celem jest zakończenie ogólnej terapii przeciwbakteryjnej, w praktyce dąży się jednak zwykle do określenia najmniejszej skutecznej dawki antybiotyku. Równoczesne stosowanie miejscowego preparatu antybiotyku ułatwia to zadanie.
Stopniowe zaostrzanie się zmian trądzikowych u chorego, u którego uzyskano już poprawę w wyniku leczenia antybiotykiem, może oznaczać rozwój oporności na lek lub wystąpienie zapalenia mieszków włosowych wywołanego przez bakterie Gram-ujemne, które jest rzadkim powikłaniem leczenia trądziku doustnymi antybiotykami. Pojawiają się wówczas powierzchniowe krosty lub głębiej zlokalizowane zmiany zapalne, szczególnie w okolicy nosa, których przyczyną jest nadmierny wzrost bakterii Gram-ujemnych w wyniku zahamowania rozwoju prawidłowej flory skóry przez przewlekle stosowany antybiotyk. U chorych takich należy przerwać podawanie leku przeciwbakteryjnego, a rozpocząć leczenie doustnym preparatem izotretynoiny lub doustnym antybiotykiem aktywnym wobec bakterii Gram-ujemnych.
Długoterminowym celem leczenia antybiotykami jest opanowanie rozwoju wykwitów trądzikowych do momentu, gdy wraz z wiekiem ustąpi skłonność do występowania szpecących zmian. Chorych, a także ich rodziców, należy zapewnić, że przewlekłe stosowanie antybiotyków jest bezpieczne. Obawy przed selekcją opornych szczepów bakterii są w takich przypadkach nieuzasadnione. Rozwój oporności na antybiotyki stosowane w leczeniu trądziku dotyczy bowiem P. acnes oraz gronkowców koagulazoujemnych, a żaden z tych drobnoustrojów nie wywołuje poważnych chorób u zdrowych osób. Ponadto, tetracyklina i erytromycyna to leki rzadko stosowane w leczeniu uogólnionych zakażeń, a oporność wobec nich nie jest opornością krzyżową z większością antybiotyków stosowanych w poważnych chorobach zakaźnych


Kurację trądziku należy uzależnić od jego postaci, ciężkości oraz lokalizacji wykwitów. W terapii zaskórników optymalne są środki zaskórnikolityczne, w leczeniu wykwitów zapalnych należy natomiast stosować leki przeciwzapalne oraz antybiotyki. W miarę upływu czasu metody leczenia trądziku należy dostosowywać zarówno do zmieniającego się rozmieszczenia wykwitów (ze "strefy T" twarzy, tj. czoła, nosa i środkowej części policzków, do bardziej obwodowych miejsc), jak i zmiany rodzaju wykwitów z zaskórników w grudki zapalne. Ponadto, może pojawić się oporność na stosowane leki, zwłaszcza na antybiotyki.
Zaskórniki
Do usuwania zaskórników najlepiej nadają się miejscowe preparaty kwasu retinowego (pochodna witaminy A). Normalizują one nieprawidłowe rogowacenie mieszkowe, zwalniają proces złuszczania się komórek nabłonkowych oraz osłabiają połączenia między nimi. Tretynoina (kwas all-trans-retinowy) jest dostępna w różnych postaciach farmaceutycznych, takich jak kremy (0,025%, 0,05% i 0,1%), żele (0,01% i 0,025%), roztwory (0,05%) oraz mikroemulsja. W postaci 0,1% żelu dostępny jest również adapalen - pochodna kwasu naftoesowego o działaniu podobnym do retinoidów (lek nie jest zarejestrowany w Polsce - przyp. red.). Tazaroten jest najnowszym retinoidem do stosowania zewnętrznego, dostępnym w postaci 0,05% oraz 0,1% żelu. Chociaż pierwotnie stworzono go z myślą o terapii łuszczycy, stosowany co drugi dzień okazał się skuteczny również w leczeniu trądziku zaskórnikowego.Wybór retinoidu zależy od: (1) stopnia natłuszczenia skóry chorego (zasadniczo żel i roztwór działają bardziej wysuszająco); (2) podatności skóry na działanie drażniące; (3) wilgotności atmosfery, w której przebywa pacjent oraz (4) stosowania przez niego w przeszłości miejscowych preparatów retinoidów. Adapalen w postaci żelu oraz mikroemulsja tretynoiny są najmniej drażniącymi preparatami.
Leki te stosuje się zwykle 1 raz dziennie, zazwyczaj przed snem. W celu zmniejszenia do minimum ryzyka wystąpienia podrażnień, chorych należy poinformować o konieczności odczekania 15-20 minut po umyciu skóry twarzy, aby umożliwić jej wyschnięcie przed nałożeniem leku. Suchość oraz drobne łuszczenie się skóry jest typowym objawem występującym po kilku dniach leczenia i może dawać wrażenie pogorszenia obrazu klinicznego trądziku podczas pierwszych 1-3 tygodni terapii. Delikatne podrażnienie skóry spowodowane przez te preparaty można złagodzić stosując środki nawilżające, nienasilające tworzenia się zaskórników. Poważniejsze skutki niepożądane mogą wymagać zmniejszenia częstotliwości stosowania leku (co 2. dzień) lub, jeżeli okaże się to niezbędne, przerwania terapii. Leki te oprócz wysuszania skóry zwiększają także podatność pacjenta na szkodliwe działanie promieni słonecznych. Chociaż nie należą one do czynnych związków światłouczulających, zmniejszają grubość warstwy rogowej naskórka tworzącej zewnętrzną ochronę skóry i w ten sposób zwiększają podatność na uszkadzające działanie światła. Pacjentów należy więc pouczyć o konieczności stosowania filtrów przeciwsłonecznych, które nie sprzyjają powstawaniu zaskórników, jeżeli przewidują narażenie na promienie ultrafioletowe. Po kilku miesiącach leczenia warstwa rogowa naskórka odzyskuje swoją pierwotną grubość, a podatność na szkodliwe działanie światła ustępuje samoistnie.
W usuwaniu zaskórników przydatne są też preparaty kwasu salicylowego w stężeniu 0,5%, 1%, 2% oraz 5%.Niektórzy chorzy uważają wprawdzie, że mają one nieprzyjemny zapach, ale są cenną alternatywą dla chorych, którzy nie tolerują stosowanych miejscowo retinoidów. Łagodnym działaniem zaskórnikolitycznym charakteryzują się również preparaty siarki, które są dostępne w postaci 2-10% kremu lub lotionu.
Wykwity zapalne


Skóra trądzikowa jest bardzo problematyczna w leczeniu
Dziś trądzik nie jest jedynie problemem nastolatków. Życie w ciągłym pośpiechu, zanieczyszczenie powietrza, stres, nieregularny tryb życia sprawiają, że problem z cerą mają osoby nawet czterdziestoletnie.
Jak radzić sobie z trądzikiem w domu, kiedy zasięgnąć porady specjalisty, czy skorzystać z zabiegów kosmetycznych – to podstawowe pytania, jakie sobie zadajemy.

Walka z trądzikiem w domu

W domowej walce z wypryskami najważniejsza jest systematyczność. Niewiele nam pomoże wizyta u kosmetyczki, jeżeli zaniedbujemy codzienną higienę skóry twarzy. Po przebudzeniu odruchowo powinniśmy sięgać po żel do mycia twarzy, tonik i specjalne kremy obniżające wydzielanie sebum. Tak samo wieczorem, przed położeniem się spać. Niedopuszczalne jest również, to uwaga skierowana do kobiet, zasypianie bez uprzedniego demakijażu. Skóra pozbawiona demakijażu nie regeneruje się i nie oddycha nocą. Ponadto zaniedbywanie demakijażu prowadzi do zapychania się porów i powstawania trudnych do usunięcia zaskórników nawet u osób, które nie cierpią z powodu trądziku.
Wybór kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji cery trądzikowej, czy ze skłonnością do przetłuszczania się jest ogromny. Warto jednak zwrócić uwagę na preparaty mniej konwencjonalne, które możemy samodzielnie wykonywać w domu.
W walce z trądzikiem świetnie sprawdzają się zioła. Szczególnie polecana jest herbatka z bratka, które pomaga w zmniejszeniu łojotoku, wygładza skórę i zmniejsza ilość wyprysków. Pierwsze efekty widoczne są po miesiącu stosowania, a prawdziwe efekty osiągniemy po kilku miesiącach.

Dużą rolę w powstawaniu zmian trądzikowych odgrywają zaburzenia hormonalne. Na gruczołach łojowych znajdują się receptory dla androgenów oraz pochodnych testosteronu - hormonów płciowych. U osób predysponowanych w gruczołach łojowych jest zwiększona wrażliwość na owe hormony. Szczególnie u kobiet nadmiar androgenów i testosteronu powoduje nasilone powstawanie trądziku. Dlatego też jedną z metod leczenia zmian trądzikowych jest leczenie hormonalne.

Za co są odpowiedzialne androgeny?

Zobacz także: Sposoby na trądzik
Androgeny wpływają na aktywność wydzielniczą gruczołów łojowych. Hormony te wpływają na wzrost wydzielania łoju, o czym świadczy fakt, że mężczyźni niewrażliwi na androgeny, nie chorują na trądzik. Za zaburzeniami hormonalnymi przemawia też nasilenie zmian trądzikowych w czasie menstruacji, a także większe nasilenie zmian w miejscach występowania mieszków włosowych na twarzy.

Wiele osób z problemem trądziku skarży się jednocześnie na nadmierne wysuszenie skóry i jej podrażnienie. Wiąże się to zwykle ze stosowaniem zbyt silnych preparatów wysuszających i złuszczających skórę.
Jak działają dermokosmetyki?
W pielęgnacji skóry trądzikowej warto sięgnąć po dermokosmetyki, które są dla cery łagodniejsze. Nie zawsze zastosowanie silnego preparatu wiąże się z uzyskaniem lepszego efektu.
Często dochodzi do stanu zapalnego i przykrego zaczerwienienia, pieczenia, a potem złuszczania skóry
 Kiedy leczyć trądzik hormonalnie?
Dermokosmetyki mają działanie słabsze, co nie oznacza słabszego efektu. Zawarte w nich substancje złuszczające (niskie stężenia kwasu salicylowego), substancje antybakteryjne i przeciwzapalne połączone dodatkowo ze składnikami łagodzącymi podrażnienia takimi jak d-panthenol i allantoina będą działały łagodniej i pozwolą uniknąć przykrych podrażnień.

W łagodnych postaciach trądziku dermokosmetyki mogą być stosowane samodzielnie, bądź też stanowić uzupełnienie terapii dermatologicznych.
Cebula słynie ze swojego charakterystycznego zapachu i mocnego smaku. To wyraziste warzywo jest popularne również z powodu swoich właściwości antybakteryjnych i przeciwgrzybiczych, dzięki którym było od wieków wykorzystywane w leczeniu astmy, zapalenia płuc, nadciśnienia, grypy oraz kilku chorób skóry, w tym trądziku. Dlaczego cebula pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry

Właściwości cebuli


Cebula wywodzi się z tej samej rodziny co czosnek i dzieli z nim wiele cennych właściwości. Znajduje się w niej dużo polifenoli oraz flawonoidów. Substancje te działają przeciwzapalnie i zapobiegają stanom zapalnym skóry wywoływanym przez promienie ultrafioletowe. Warto uświadomić sobie, że większość widocznych oznak starzenia się skóry jest wynikiem stanu zapalnego zachodzącego w organizmie. Dzięki przyjmowaniu przeciwutleniaczy można przywrócić dobry stan zdrowia organizmu. Cebula zawiera również dużo witaminy C, która jest kluczowa dla tkanek łącznych ciała i produkcji kolagenu. Ponadto w jej składzie jest kwercetyna, rodzaj flawonoidu, który poprawia stan naczyń krwionośnych w skórze, dzięki czemu usprawnia krążenie krwi i zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi. Dla osób zmagających się z trądzikiem najważniejszy jest jednak fakt, iż cebula ma właściwości bakteriobójcze. Bakterie są bowiem, obok zaburzeń hormonalnych, głównym czynnikiem powodującym wypryski trądzikowe. W cebuli znajduje się również chrom – pierwiastek śladowy, który uczestniczy w trawieniu tłuszczów i białka. Ponadto chrom eliminuje bakterie odpowiedzialne za stany zapalne porów skóry i powstawanie trądziku. Chrom jest do tego stopnia ważny w walce z trądzikiem, że jego niedobór może spowodować pojawienie się wyprysków u niemal 90% osób dotkniętych tą chorobą skóry.

Jak stosować cebulę w leczeniu trądziku?


Coraz więcej osób robi maseczki z cebuli, by złagodzić zmiany skórne, ale dużo korzyści przynosi również konsumpcja tego warzywa. Przygotowując cebulę do jedzenia, należy obrać ją możliwie oszczędnie. W górnych warstwach cebuli znajduje się bowiem najwięcej flawonoidów, kwercetyny oraz antocyjanów. Usunięcie zbyt wielu zewnętrznych warstw cebuli może spowodować utratę nawet 75% cennych substancji. Nie należy martwić się o wartości odżywcze cebuli w czasie gotowania. Gdy cebula jest podgrzewana przez co najmniej pięć minut, kwercetyna i inne flawonoidy pozostają nienaruszone i po prostu przenoszą się z warzywa na danie. Cebulę można oczywiście spożywać również na surowo. Badania wykazały, że konsumpcja 2-7 cebul dziennie wystarczy, by dodatkowo zmniejszyć ryzyko wystąpienia kilku odmian raka. Cebule są również skuteczne w regulowaniu poziomu insuliny w organizmie, co oznacza, że warto sięgać po nie w profilaktyce cukrzycy. Niektóre badania dowodzą, że cebula spełnia istotną rolę we wzmacnianiu tkanek łącznych kości i mięśni. Potrzebne są co prawda dalsze badania dotyczące wpływu cebuli na układ krążenia, ale nawet teraz wiadomo, że doprawianie dań cebulą jest wskazane, nie tylko z powodu walorów smakowych tego warzywa.

Trądzik różowaty - sposoby leczenia




Trądzik, który kojarzy się nam przede wszystkim z młodzieńczymi problemami, może dotykać również osoby po 30 roku życia, ale wtedy występuje jednak w zupełnie innej postaci i nieco trudniej sobie jednak z nim poradzić.

Zacznijmy od tego, że trądzik różowaty to schorzenie dermatologiczne, które atakuje głównie kobiety. Zdarza się u mężczyzn i ma wtedy dużo mocniejszy przebieg i bardziej widoczne objawy. Typowa osoba z trądzikiem różowatym ma między 30 a 50 rokiem życia. Najczęściej dotyka on osoby, która mają jasną karnację i blond włosy, które maja problemy z opalaniem, bo po prostu dość szybko ulegają uszkodzeniom. Jakie są przyczyny trądziku różowatego? Tutaj niestety ciężko podać jedną konkretną. Ten skórny problem łączy się między innymi z alergią pokarmową, ale i na przykład spadkiem odporności organizmu, złą dietą, a nawet toksynami. Jak widać jest to dość szerokie spektrum możliwych przyczyn.

Objawy nie przypominają młodzieńczej odmiany trądziku, atakują przede wszystkim okolice nosa, policzków, czoła i podbródka. Nie ma jednak klasycznych zaskórników (czyli pryszczy), ale dość charakterystyczne krosty i grudki. W późniejszych etapach choroby, zwłaszcza u mężczyzn następuje przerost tkanki łącznej, co objawia się obrzękiem – najczęściej nosa i policzków. Trądzikowi różowatemu towarzyszy też zaczerwienienie twarzy, jak i rumieńce, które zresztą mogą się nasilać między innymi wskutek alkoholu i ostrych potraw.

Leczenie trądziku różowatego polega przede wszystkim na szybkiej wizycie u dermatologa i to on będzie miał wiodące zdanie w wyborze kuracji. Generalnie rzecz biorąc zasada jest dość prosta – im szybciej się do lekarza zgłosimy, tym większe mamy szanse na to, że trądzik różowaty nie wyrządzi na naszej skórze wielkich szkód i nie dopuścimy tym samym do przerostu tkanki łącznej. Oprócz leczenia dość istotne jest też odpowiednia higiena, mniejsza ilość – a najlepiej eliminacja z diety – ostrych potraw i alkoholu. Unikać też należy solarium, jak i sauny – czyli miejsc w których następują nagłe zmiany temperatury. 

Zioła na trądzik




Trądzik różowaty to problem, który daleko wykracza tylko poza swoje skórne efekty. Bo objawy to jedno, a czynniki które mogą je wywoływać to drugie. Dlaczego leczenie powinno być kompleksowe i obejmować szerokie spektrum działania. Nie inaczej ma się sytuacja w przypadku stosowania ziół na trądzik różowaty.

Już na początku warto zauważyć, że ekstrakty z roślin, czy też szerzej mówiąc - "domowe sposoby"- nie powinny być traktowane jako jedyne, które przyniosą nam spodziewane efekty. Dodatkowo należy uważać, chyba że jesteś specjalistą i doskonale wiesz, ile i której rośliny należy używać na konkretny problem. W przeciwnym razie należy stosować je z rozwagą i przede wszystkim te, które są bezpieczne. Dużo lepszym rozwiązaniem są rośliny rosnące w naszych przydomowych ogródkach niż kupowane w internecie egzotyczne rośliny nie do końca wiadomego pochodzenia.

Zioła na trądzik różowaty można z grubsza podzielić na trzy grupy. Każda z nich jest przeznaczona do leczenia innego problemu. I tak na przykład ziele serdecznika (i w nieco mniejszym stopniu kasztanowiec) doskonale sprawdza się w kwestii regulowania krążenia i wzmacniania naczyń krwionośnych (to ma wpływ na charakterystyczne przy trądziku różowatym czerwienie się). Kolejną grupą roślin są te o działaniu oczyszczającym i odtruwającym. Skrzyp, pokrzywa i ewentualnie liść łopianu, powinny stać się jednym z elementów kuracji na trądzik różowaty. Oczyszczają między innymi skórę, de facto zmniejszając objawy tego schorzenia.

Jak wspominałem to w jaki sposób objawia się trądzik różowaty to jedno, ale warto też zadbać o czynniki, które je wywołują, a w zasadzie doprowadzić do tego, żeby nie wystąpiły. I tutaj w rachubę wchodzi trzecia grupa ziół. Rośliny, które potrafią walczyć z przyczynami trądziku różowatego. W tym wypadku chodzi o jedną przyczynę: stres. To on ma największy wpływ na rumieńce i zaczerwienie twarzy. Wśród roślin, które sobie z tym problemem poradzą znajdziecie bardzo dobrze znaną melisę oraz chmiel. Jedno i drugie działa na nas uspokajająco. 

Masz już dość Trądziku, blizn niemożesz ubrać dekoldu, bluzek z wycięciem na plecach a dlaczego?
Bo wstydzisz sie , zazdroscisz innym za maja gładkie plecy, ładny dekolt i twarz.
Może trzeba to wkońcu zmienić wyczytałes juz w internecie wszystkie domowe sposoby, maści i kremy ,
I co pewnie nic to niepomogło...
Noo tak próbowalam tak samo i co nic niedało a jak spróbowałam maseczki z cynamony to myslałam ze mi buzie wypali i zostaly mi czerwone plamki po tym...
Testujac różne maseczki, kremy na swojej twarzy ryzykując a to ryzyko niszczy ci cere.
Najlepszy przezemnie sposób który sama sprawdziłam spróbuj choć tylko przynajmiej przez 3 dni choć najlepiej robić to przynajmiej przez tydzień.
W czasie oczyszczania nieprzemywaj twarzy mydłem i staraj się jeść jak najmniej czekolady i ogulnie słodyczy pijąc z napoi tylko wode przez tydzień nic trudnego i staraj sie jeść 1 marchewke dziennie.
1)Dzień pierwszy wyciśnij wszytski Trądzik przed lustrem najlepiej powiększającym a nastepnie weś wacik i przemyj twarz spirytusem salicylowym.
Spirytus salicylowy odkarza rany. W trądziku jest dużo tłuszczy jaki i bakteri to pomoże nam pozbyć sie najgorszego co może być.
2) Dzień drugi przed lustrem najlepiej powiekszajacym zwykłe też może byc,wyciśnij wszystki nawet te najmniejszy trądzik a nastepnie zaparz rumianek rób okłady tak żeby to dla ciebie niebyło zagorące te okłady mozna robić wacikami lub cos podobnego.
Powtarzaj tak na zmiane dzien pierwszy i dzien drugi robiąc tak przez tydzień widać efekty juz po 2 lub 3 dniach.
Zajmij sie pierw twarza a pożniej dekoldem i plecami.
Jesli masz użadzenie pod grzewające rumianek urządzenie do inchalacji twarzy wtedy trzymaj codzienie twarz przez 15min rób tak przez tydzień i po 2 dnich masz zaskakujące efekty ale pamiętaj żeby oczyścić twarz zawsze musisz wycisnąć wszystki trądzik jaki masz.

Trądzik pospolity, czyli jedna z najczęstszych chorób dermatologicznych, jeszcze do niedawna leczony był wyłącznie preparatami działającymi miejscowo oraz antybiotykami podawanymi doustnie. Niestety dla niektórych pacjentów, szczególnie tych, którzy cierpieli na ciężkie odmiany trądziku taka kuracja okazywała się nieskuteczna. Przełomem w dermatologii stało się wprowadzenie w 1976 roku retinoidów, składających się z retinolu (witaminy A) oraz jego naturalnych i syntetycznych analogów.
Witamina A w organizmie człowieka jest niezbędnym czynnikiem wzrostowym, odgrywającym ogromne znaczenie we wzroście i prawidłowym stanie komórek nabłonka. Poprzez hamowanie wolnych rodników tlenowych zapobiega degeneracji, i w konsekwencji przedwczesnemu starzeniu się skóry. Dzięki jej stosowaniu naskórek szybciej się regeneruje. Retinole wpływają na różnorodne procesy biologiczne zapewniając prawidłowe funkcjonowanie organizmu. 

Najszerzej stosowanym retinoidem w leczeniu trądziku jest izotretinoina. Swoim działaniem przeciwzapalnym i bakteriobójczym udrażnia oraz w 90% osłabia działanie gruczołów łojowych. To właśnie nieprawidłowe funkcjonowanie gruczołów łojowych przyczynia się do nadmiernej produkcji łoju i tym samym do wytworzenia odpowiedniego mikrośrodowiska niezbędnego do rozwoju bakterii Propionibacterium acnes, Staphylococcus epidermidis i Pityrosporum ovale, odpowiedzialnych za tworzenie się zaskórników i krost (zmian ropnych). Oprócz działania przeciwtrądzikowego izotretinoina zwiększa także dopływ tlenu do wnętrza skóry. Stosowana doustnie daje szybkie i długoterminowe korzyści kliniczne, wpływając na wszystkie najważniejsze przyczyny wywołujące trądzik. 

Początkowo izotretinoina stosowana była tylko u chorych z najcięższymi postaciami trądziku, takimi jak postać guzkowo-torbielowata, trądzik ropowiczy, trądzik piorunujący oraz trądzik skupiony. Obecnie wskazania do jej stosowania zostały rozszerzone i obejmują ciężkie i bardzo ciężkie postaci trądziku, ciężkie i średnio nasilone postaci niereagujące na 18-miesięczną terapię konwencjonalną (antybiotyki), trądzik z tendencją do nawrotów, trądzik z tendencją do bliznowacenia, z nasilonym łojotokiem oraz u osób z trądzikiem piorunującym. Izotretinoinę podaje się także osobom, wykazującym oporność na antybiotyki z grupy tetracyklin

Antybiotyki szeroko stosowane w terapii trądziku wykazują przede wszystkim działanie przeciwbakteryjne, w mniejszym znaczeniu przeciwzapalne. Zmniejszają liczbę bakterii odpowiedzialnych za występowanie zaskórników i krost, ale często ich działanie, pomimo wielomiesięcznej terapii, jest krótkotrwałe, w przeciwieństwie do retinoidów, które dają albo pełne wyleczenie albo wieloletnią remisję choroby. Nie mniej jednak antybiotyki są uznawane za bezpieczniejsze od retinoidów i dlatego nadal stanowią grupę leków stosowanych w pierwszym rzucie leczenia trądziku. 

W trakcie leczenia izotretinoiną mogą pojawić się miejscowe działania niepożądane oraz odchylenia w badaniach laboratoryjnych (należy kontrolować poziom cholesterolu i trójglicerydów co 2-4 tygodnie). Zazwyczaj mają one charakter przejściowy i ustępują po zmniejszeniu dawki leku bądź po zakończeniu kuracji. Zdarza się, że w początkowym etapie leczenia dochodzi do zaostrzenia się zmian trądzikowych, nie świadczy to jednak o braku reakcji na lek, ale jest wynikiem nagłej zmiany mikrośrodowiska w gruczołach łojowych, co sprzyja rozwojowi Propionibacterium acnes, Staphylococcus epidermidis i Pityrosporum ovale. Wśród najczęściej występujących objawów niepożądanych obserwuje się objawy skórno-śluzówkowe (suchość błon śluzowych, zapalenie spojówek i krwawienia z nosa). Dlatego zaleca się osobom przyjmującym izotretinoinę preparaty działające miejscowo: krople nawilżające do oczu, nosa, pomadki ochronne do ust oraz delikatnie nawilżające, specjalistyczne kremy i emulsje do twarzy i ciała.

Izotretinoina jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią. Udowodniono, że u 19% dzieci, których matki w trakcie ciąży stosowały preparaty zawierające izotretinoinę, wystąpiły wady rozwojowe z zakresu układu sercowo-naczyniowego, szkieletowego oraz nerwowego.

Przestrzegając zasad podawania izotretinoiny i przy odpowiednim monitorowaniu leczenia, izotretinoina uważana jest za najskuteczniejszą metodę leczenia średnich i ciężkich postaci trądziku. Preparaty zawierające tę substancję nie maskują objawów choroby, ale w sposób udowodniony leczą ją. Odsetek długoterminowych wyleczeń po izotretinoinie sięga 89%, co stanowi najwyższy wskaźnik wśród wszystkich dostępnych metod leczenia trądziku.

Z problemem nadmiernie przetłuszczającej się skóry boryka się większość młodych (i nie tylko) osób. Kiedy trądzik ustąpi lub wyciszy się, pozostaje uczucie tłustości skóry, które trudno zlikwidować. Zazwyczaj stosowane kosmetyki przypadkowo zakupione w drogerii nie dają pożądanych efektów, gdyż działają zbyt powierzchownie.
Zabieg oczyszczania, który wykonywany w gabinecie kosmetycznym jest ważny, gdyż zapewnia odblokowanie ujść mieszków włosowych i usunięcie zalegającego łoju. Niestety efekty utrzymują się przez krótki czas, gdyż gruczoły łojowe bezustannie produkują łój. Dobrym rozwiązaniem jest zewnętrzne złuszczanie skóry poprzez kawitację lub peelingi chemiczne. 

Pamiętaj też o dostarczaniu organizmowi niezbędnych witamin i minerałów oraz o przestrzeganiu
 diety, która ma ogromny wpływ na czynność gruczołów łojowych.Jeśli chcesz uzyskać zwężenie porów skóry i normalizację pracy gruczołów łojowych wymagana jest seria zabiegów. Co zaś do pielęgnacji domowej skóry. Myślę, że powinnaś skonsultować się z kosmetologiem w sprawie diagnozy i doboru preparatów pielęgnacyjnych dla skóry nadmiernie przetłuszczającej się.
Peelingi to kosmetyki złuszczająco-ścierające, usuwające martwe komórki i zanieczyszczenia. Zawierają elementy ścierne, np. kredę, ziarenka piasku, drobno zmielone twarde owoce, zmieszane z kremem lub żelem z dodatkiem ziół i łagodnych środków myjących. Peelingi mogą być drobno- i gruboziarniste.
 
                                                         
Peeling - w jakiej postaci?
    Stosując peelingi po 40-tce należy zwrócić uwagę na stan i rodzaj skóry.
  • żelu do mycia z drobinkami ściernymi – używa się go w postaci płynnego mydła, wtedy mycie połączone jest z peelingiem skóry;
  • kremu ze składnikami ścierającymi – nakłada się go na świeżo umytą skórę, delikatnie masując okrężnymi ruchami; potem dokładnie spłukując;
  • emulsji pod prysznic – myje, złuszcza i nawilża naskórek.
Do wyboru w drogerii można kupić (albo wykonać domowym sposobem):
  • peelingi mechaniczne – zawierające drobne ścierne cząsteczki, np. zmielone pestki, oczyszczony piasek;
  • peelingi enzymatyczne – w ich skład wchodzą specjalne enzymy przyspieszające naturalne procesy złuszczania skóry, nie powodują wysuszenia i nadmiernego przekrwienia naskórka;
  • peelingi specjalne – przeznaczone są do pielęgnacji poszczególnych części ciała, np. ust, paznokci, łokci, kolan, stóp.

Każdy rodzaj skóry wymaga innego rodzaju peelingu:
  • tłusta i mieszana – dobrze znosi peelingi ziarniste, czyli mechaniczne. Lepiej usuwa warstwę łojową niż mydło;
  • tłusta, ale wrażliwa lub nadwrażliwa – wymaga stosowania peelingu w postaci żeli, nie należy go stosować przy trądziku w stanie zapalnym;
  • sucha, często odwodniona – wskazane stosowanie peelingów enzymatycznych;
  • z rozszerzonymi naczynkami krwionośnymi – zalecane stosowanie peelingu enzymatycznego o specjalnej recepturze;
  • normalna – dobrze przyswaja zarówno peelingi mechaniczne jak i enzymatyczne.
Dieta przeciw trądzikowi - co jeść, aby nie mieć pryszczy
Badania dermatologów z RMIT University w Melbourne, wykazały, że spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznym poprawia wygląd skóry. U osób, które miały trądzik i zostały poddane badaniom, trądzik zmniejszał się i nie pojawiało się więcej wykwitów ani stanów ropnych. Wszystko dzięki specjalnej diecie z produktów o niskim indeksie glikemicznym. Tłuszcz, który odkłada się w naszych porach musi jakoś się wydostać - pojawiają się pryszcze.



Co jeść, aby nie mieć pryszczy
produkty o najniższym IG: jabłka, pomarańcze, maliny, gruszki, sałata, kapusta, pomidory, brokuły, chude mleko i sery, chleb gryczany i pumpernikiel, pełnoziarniste makarony, fasola, soja, kasze i ziarna, jogurty, orzechy.
Czego lepiej unikać
produkty o wysokim IG: suszone banany, arbuzy, daktyle, rodzynki, mango, bób gotowany, smażone ziemniaki, frytki, białe pieczywo, słodkie produkty śniadaniowe (płatki), ryż prażony, słodycze, napoje gazowane, żelki, piwo. Produkty z wysokim indeksem glikemicznym powodują szybkie wydzielanie glukozy, co pośrednio wpływa na zwiększenie uczucia głodu, dlatego jemy więcej i częściej. Dodatkowym minusem jest to, że tyjemy! Dlatego tak znana jest dieta niskoglikemiczna, która sprzyja odchudzaniu.
Wpływ na poziom glukozy we krwi ma także szybkość jedzenia! Im szybciej jemy tym szybciej glukoza wydziela się do krwi.

Wielu lekarzy twierdzi, że nie istnieje coś takiego, jak dieta na trądzik. Zależność między spożywanymi produktami, a pojawieniem się trądziku poddawana jest w wątpliwość. Chociaż nie ma dowodów na to, że dana żywność powoduje trądzik, wiele osób cierpiących na tę dolegliwość potwierdza, że pewne produkty pogarszają stan ich cery. Co więcej, u większości osób są to te same potrawy.

Trądzik – przyczyny

Obecnie nie ma już wątpliwości, że to hormony są główną przyczyną trądziku. Najpowszechniejszy typ trądziku, czyli trądzik młodzieńczy, spowodowany jest burzą hormonów, towarzyszącą dojrzewaniu. To właśnie hormony sprawiają, że skóra nastolatka staje się tłusta, a zatkane pory przeradzają się w pryszcze. Wynika to z faktu, iż gruczoły wytwarzają więcej łoju, który gromadzi się w skórze.

Trądzik – leczenie

Sposoby na trądzik to przede wszystkim przestrzeganie zasad higieny, stosowanie kosmetyków do pielęgnacji cery trądzikowej, specjalne maści i kremy, a w ostrzejszych przypadkach również środki farmakologiczne. Istnieje również dieta antytrądzikowa, która jest niczym innym, jak zdrową, naturalną i bogatą w witaminy dietą, z której wykluczamy produkty pogarszające objawy trądziku.

Trądzik – co jeść, a czego unikać?

Wiele osób cierpiących na trądzik zauważa, że ich cera wygląda gorzej po zjedzeniu takich produktów, jak:
  • nabiał;
  • dania fast food;
  • produkty zawierające dużo konserwantów;
  • orzechy (często powodują alergie, które dotykają naszą cerę);
  • skorupiaki;
  • zboża zawierające gluten;
  • jodowana sól;
  • czekolada;
  • przetworzone mięso;
  • słodycze.
Z kolei dieta na trądzik powinna zawierać:
  • szpinak;
  • sok jabłkowy;
  • miętę;
  • arbuzy;
  • marchewki;
  • ogórki;
  • gotowaną kapustę;
  • gotowanego selera;
  • mango;
  • awokado.
Powyższe produkty wspomagają proces oczyszczania cery.

Alkohol a trądzik

Alkohol negatywnie wpływa na trądzik na wiele sposobów. Przede wszystkim picie alkoholu zwiększa ilość hormonów, które powodują trądzik. Co więcej, działa niekorzystnie na wątrobę, odpowiedzialną za usuwanie toksyn. Z tego względu toksyny zawarte w alkoholu zostają wydalane przez pory, które mogą się zatkać. Alkohol zwiększa również poziom stresu, a jak wiadomo jest to czynnik wywołujący problemy trądzikowe. Poza tym picie alkoholu prowadzi do odwodnienia, a wtedy nasza skóra się wysusza i jest bardziej wrażliwa i podatna na trądzik.

Dieta na trądzik wzbudza wiele kontrowersji. Niektórzy twierdzą, że to, co jemy nie ma żadnego wpływu na objawy trądzikowe. Nie szkodzi jednak spróbować – być może wyeliminujemy z naszej diety to, co działa niekorzystnie na naszą cerę.


Dieta a trądzik – zależność między tymi dwiema kwestiami wywołuje obecnie wiele kontrowersji. Nie ma odpowiednich badań, które by jasno wykazały, że dane produkty bądź potrawy powodują trądzik, bądź mu zapobiegają. Jednakże według pewnych badań zmiana nawyków żywieniowych może niektórym osobom pomóc w walce z objawami trądziku. Biorąc pod uwagę, że zmiany te wpływają korzystnie na nasze zdrowie, nic nie zaszkodzi spróbować.

Trądzik – przyczyny

Jest kilka typów trądziku, jednak najczęstszą jego formą jest trądzik młodzieńczy, który mniej lub bardziej dotyka większość nastolatków. Pojawienie się tego typu trądziku nie wiąże się z dietą, lecz ze zwiększoną produkcją hormonów, naturalną w okresie dojrzewania. Hormony sprawiają, że gruczoły produkują więcej łoju, który miesza się w porach z martwymi komórkami naskórka, tworząc tym samym idealne środowisko do rozwoju bakterii. Chociaż dieta nie jest przyczyną tych dolegliwości skórnych, może ona prowadzić do zaostrzenia objawów, jakie wywołuje trądzik.

Co jeść, aby uniknąć trądziku?

Każda osoba cierpiąca na dolegliwości skórne zauważa u siebie pewne zależności między dietą a trądzikiem. Niektóre osoby twierdzą, że objawy trądziku zaostrzają się u nich po zjedzeniu nabiału. W tym przypadku dobrym rozwiązaniem jest zastąpienie produktów mlecznych produktami na bazie mleka sojowego. Dla innych osób dieta antytrądzikowa powinna wykluczać produkty zawierające jod. Można go znaleźć między innymi w rybach i owocach morza. Jeszcze inni powinni zrezygnować z żywności, która znacznie podnosi indeks glikemiczny. Do takich produktów należą ziemniaki, napoje gazowane, słodycze i chleb.

Czekolada a trądzik

Chociaż wiele osób twierdzi, że jedzenie czekolady powoduje trądzik, w rzeczywistości jest wręcz odwrotnie.Dieta na trądzik nie powinna wykluczać czekolady, gdyż spożywanie jej podnosi poziom serotoniny, która niesie ze sobą łagodzący efekt. Poza tym czekolada zawiera mnóstwo antyoksydantów.

Alkohol a trądzik

Alkohol jest jedną z rzeczy, co do których nie ma wątpliwości, że negatywnie wpływa na trądzik. Alkohol szkodzi wątrobie, która oczyszcza organizm z toksyn. Nasz organizm musi usuwać toksyny z alkoholu przez pory, co sprawia, że się zatykają i tworzą się pryszcze.

Zależność między dietą a trądzikiem jest sprawą indywidualną. Aby opracować najlepszą dla ciebie dietę antytrądzikową, obserwuj reakcje twojego organizmu na spożywane pokarmy, a następnie eliminuj te, które zaostrzają objawy choroby.

Rzadsze odmiany

Trądzik martwiczy - występuje na skórze głowy, w postaci tej wykwity trądzikowe ulegają martwicy i goją się z pozostawieniem wciągniętej blizny. 

Trądzik z objawami ogólnymi o ciężkim przebiegu - dotyczy wyłącznie młodych mężczyzn, zmiany skórne są takie jak w trądziku ropowiczym lub skupionym, lecz towarzyszą im objawy ogólne (gorączka, bóle stawowe) oraz odchylenia w badaniach dodatkowych w postaci podwyższonego OB i poziomu białych ciałek krwi. 


Trądzik zawodowy - wywołany może być przez chlor, oleje,dziegcie. 

Trądzik polekowy - wywołany przez hormony nadnerczy lub leki wydzielane przez gruczoły łojowe. 

Trądzik kosmetyczny - wywołany przez pudry i róże zatykające ujścia gruczołów potowych i łojowych, ma postać głównie zaskórników i prosaków. 
Trądzik niemowlęcy - jest związany ze stosowaniem olejów mineralnych do pielęgnacji i ma postać grudek, krost, a nawet torbieli ropnych, rzadko występują zaskórniki.
Trądzik a hormony

Wpływ androgenów na powstawanie trądziku jest niewątpliwy: komórki gruczołów łojowych mają receptory dla androgenów, których pobudzenie nasila łojotok; trądzik nigdy nie występuje u eunuchów kastrowanych przed okresem pokwitania, dzieci przed okresem dojrzewania i starców. Podwyższony poziom androgenów może wywołać trądzik u kobiet, a preparaty antyandrogenowe znacznie obniżają łojotok.

Jest kilka rodzajów trądziku, może on mieć także różny przebieg, bardziej lub mniej nasilony. W zależności od jego postaci zaleca się środki do stosowania ogólnego i miejscowego.


Odmiany trądziku

W zależności od przewagi poszczególnych rodzajów wykwitów, używa się rozmaitych określeń choroby: trądzik grudkowy, krostkowy lub ropowiczy. Ponadto klinicznie trądzik dzieli się na następujące odmiany:

Trądzik młodzieńczy (acne juvenilis) zwykle słabo nasilony z przewagą zaskórników i grudek, w większości przypadków ustępuje samoistnie po kilku latach trwania. 

Trądzik ropowiczy (acne phlegmonosa) - poza wykwitami typowymi dla odmiany młodzieńczej, występują torbiele ropne, które goją się z pozostawieniem wciągniętych i nierównych blizn. 

Trądzik skupiony (acne conglobata) charakteryzuje się występowaniem głębokich nacieków i torbieli ropnych oraz bardzo dużych zaskórników, goi się z pozostawieniem nierównych, mostkowatych i przerosłych blizn. Odmiana ta występuje praktycznie tylko u mężczyzn, może zajmować nie tylko twarz, plecy i klatkę piersiową, ale także pachy, pachwiny i pośladki. 

Trądzik bliznowcowy (acne keloidea) cechuje tworzenie się bliznowców po ustępujących wykwitach trądzikowych, często towarzyszy odmianie ropowiczej i skupionej, najbardziej charakterystycznym miejscem jej występowania jest okolica karku.

Skłonność do trądziku jest uwarunkowana genetycznie
.

Problemy z trądzikiem



Trądzik pospolity (acne vulgaris) to schorzenie gruczołów łojowych. Ogranicza się zwykle do skóry twarzy, górnej części pleców i klatki piersiowej.
 
Pryszczata młodzieńczość

Trądzik przeważnie dotyczy młodzieży w wieku dojrzewania i praktycznie występuje u każdego młodocianego, ale rzadko ma ciężki przebieg. W tym trudnym okresie życia młodego człowieka, charakteryzującym się chwiejnością psychofizyczną, trądzik (a zwłaszcza jego ciężkie postacie) może mieć duży wpływ na psychikę i powodować agresję, nieufność, niedowartościowanie.

Trądzik pospolity wiąże się z nadmierną aktywnością gruczołów łojowych i rogowaceniem ujść mieszków włosowych. Powoduje to zatykanie przewodów wyprowadzających łój z gruczołów, co jest przyczyną jego znacznego gromadzenia się. Proces ten nasila nadmierna produkcja łoju. Na tym etapie rozwoju zmian trądzikowych dołączają się bakterie beztlenowe (Propionibacterium), których jest dużo w gruczołach łojowych. Bakterie te wytwarzają enzymy rozkładające tłuszcze. Produktem tej reakcji są wolne kwasy tłuszczowe o silnym działaniu drażniącym. W ten sposób powstają pierwsze objawy trądziku:
- zaskórniki, 
- grudki, 
- krostki, 
- torbiele ropne (będące efektem ucisku i stanu zapalnego).

Niewątpliwą rolę w rozwoju opisywanej choroby odgrywają hormony płciowe, zwłaszcza androgeny. Dlatego też trądzik nasila się bezpośrednio przed miesiączką, co wiąże się z zespołem napięcia przedmiesiączkowego, kiedy m.in. dochodzi do nadmiernego gromadzenia się wody i chlorku sodu w skórze.

Trądzik pospolity jest zależny od nadmiernej produkcji łoju związanej z przestrojeniem hormonalnym w okresie pokwitania. Może nasilać się lub być wręcz wywołany przez hormony kory nadnerczy (poprzez ich działanie androgenne) oraz niektóre substancje wydzielane częściowo przez gruczoły łojowe, a także preparaty powodujące podrażnienie i nadmierne rogowacenie ich ujść, np.: witamina B12, jod, barbiturany.
Trądzik Trądzik jest jednym z najpopularniejszych schorzeń dermatologicznych. Dotyka on w większości ludzi młodych. Szacuje się. że ok. 87% populacji młodzieży cierpi z powodu trądziku. Trądzik jest często bagatelizowany, chociaż stanowi poważny problem dla dotkniętych nim osób.


W skórze zachodzą zmiany pod wpływem działania hormonów płciowych. Gruczoły łojowe, które wydzielają substancję zabezpieczającą, tworzą czasami szpecący trądzik lub wągry, które zatykają pory gruczołów. To niegroźne zjawisko jest przejściowe, tyle że drażni nasz zmysł estetyczny. Jeśli przedłuża się, może okazać się konieczne leczenie.
Trądzik to przypadłość, która bardzo często rujnuje co najmniej dobre samopoczucie. Wiele osób zna to uczucie kiedy wstaje rano, spogląda w lustro i ... widzi okropne, odrażające ... czerwone plamy, które niczym wulkany wybuchają niszcząc całe piękno niewinnej twarzy.
To właśnie w tym wieku szczególnie istotny staje się wygląd. A trądzik często staje się przyczyną kompleksów i niskiej samooceny. Tak nie musi być! Właściwa pielęgnacja skóry oraz leczenie zmian trądzikowych pozwala pożegnać się z trądzikiem. Należy jednak pamiętać, że kuracja jest zazwyczaj długotrwała a jej zaprzestanie powoduje nawroty choroby.

Jakie sterydy wywołują trądzik steroidowy?

Trądzik steroidowy  powstaje na skutek przyjmowania sterydów tj.:
  • Kortykosteroidy – doustne, syntetyczne sterydy kortyzolu, który naturalnie występuje w organizmie człowieka. Przepisywane są osobom cierpiącym na poważne i przewlekłe stany zapalne. Sterydy te mogą doprowadzić do powstania trądzikowych stanów zapalnych objawiających się w postaci krostek lub grudek, najczęściej zmiany trądzikowe występują na klatce piersiowej oraz plecach.
  • Sterydy anaboliczno-androgeniczne – nadużywanie tych sterydów może prowadzić do wystąpienia trądziku i innych poważnych problemów zdrowotnych. W związku z tym, że sterydy te dzięki swoim właściwościom przyspieszają przyrost mięśni i wydajność organizmu bywają nadużywane przez mężczyzn. Trądzik mogący wystąpić w wyniku zażywania tych leków głównie występuje u mężczyzn. Pojawia się wtedy na plecach, ramionach, klatce piersiowej, rzadziej na twarzy. Natomiast w przypadku kobiet nadużywających tego sterydu trądzik częściej wystąpi na twarzy, plecach i ramionach. Sterydy mogą wywoływać trądzik lub pogarszać problem cery trądzikowej.

Jak powstaje trądzik steroidowy?

Skóra jest zbudowana z porów. Pory składają się z malutkich gruczołów, zwanych gruczołami łojowymi odpowiedzialnymi za wydzielanie sebum. Wypryski powstają wskutek nadaktywności hormonów, które pobudzają gruczoły łojowe do produkcji nadmiernych ilości sebum. Hormonem wywołującym trądzik w tym przypadku jest testosteron, który pobudzony sterydami stymuluje gruczoły łojowe. W wyniku nadprodukcji sebum pory zostają zablokowane.

Cechy trądziku steroidowego

Trądzik steroidowy najczęściej pojawia się na klatce piersiowej, plecach i ramionach w postaci grudek i kostek, często swędzących. U mężczyzn rzadziej niż u kobiet trądzik steroidowy występuje na twarzy. Charakterystyczne dla tego rodzaju trądziku są krostki i grudki tej samej wielkości.

Leczenie trądziku steroidowego

Zazwyczaj trądzik steroidowy znika po odstawieniu sterydów. Należy jednak pamiętać, by nie drapać swędzących krostek, gdyż mogą pozostać trwałe blizny.

Buzia gładka i bez przebarwień

Nieestetyczne pamiątki po trądziku lub operacjach są częstą przyczyną niezadowolenia z własnego wyglądu, a w konsekwencji mogą prowadzić do kompleksów i sprawić, że tracimy pewność siebie. Dostępne na rynku środki farmakologiczne co prawda pomagają w procesie gojenia, ale nie są w stanie całkowicie usunąć trwałych uszkodzeń w postaci śladów po wypryskach, plamek czy rozstępów. Leczenie przy użyciu nowoczesnego lasera polega na usuwaniu zniszczonych fragmentów skóry, przez co zdrowe komórki zmuszone są do intensywnej regeneracji. Ze względu na to, że cienka wiązka promieni oddziałuje na punktowe fragmenty tkanki, metoda ta nosi nazwę frakcyjnej – z angielskiego fractional, czyli niecałkowity. Wykorzystujący tę technologię laser Fraxel emituje falę o długości 1550 nm. Strumień lasera nakłuwa skórę, tworząc serię mikroskopijnych uszkodzeń, wokół których pozostawione są nienaruszone komórki.
-Zamiany zachodzą pod naskórkiem, dzięki czemu może on tworzyć warstwę ochronną dla szybszej odnowy włókien kolagenowych – mówi lek. med. Agnieszka Kujawska, dermatolog wykonująca zabiegi laseroterapii w Centrum Kosmetyczno-Dermatologicznym DER-MED - Sąsiedztwo nieuszkodzonej skóry, która nie została poddana promieniowaniu umożliwia szybką regenerację usuniętej tkanki.

                                                  Czy zabieg jest bezpieczny?

Terapia frakcyjna przy użyciu lasera przydatna jest nie tylko do usuwania blizn, znamion czy przebarwień, ale także z powodzeniem jest redukuje głębokie zmarszczki./ fot. DER-MED
Zabieg nie jest szczególnie bolesny, ale dla zwiększenia komfortu pacjenta konieczne jest zastosowanie kremu znieczulającego (np. EMLA). Aby osiągnąć pełny efekt, zazwyczaj sesję powtarza się kilkukrotnie w 2-4 tygodniowych odstępach, w zależności od charakteru zmian. Skutki uboczne, takie jak pieczenie, zaczerwienienia czy niewielki obrzęk znikają po kilku dniach a po dwóch tygodniach nie ma żadnych śladów po zabiegu. Zanim to jednak nastąpi niedoskonałości tuszować możemy przy pomocy makijażu.

Terapia frakcyjna przy użyciu lasera 
przydatna jest nie tylko do usuwania 
blizn, znamion czy przebarwień, ale
 także z powodzeniem jest redukuje 
głębokie zmarszczki.

Problemy z cerą 

Dojrzewanie wiąże się ze zmianami hormonalnymi zachodzącymi w organizmie. Wtedy też zaczynają się pojawiać kłopoty z cerą, gruczoły łojowe produkują więcej łoju, przez co twarz staje się błyszcząca i często powstają problemy z trądzikiem.
Co prawda wciąż toczą się dyskusje co do wpływu rodzaju pokarmu na stan skóry, z drugiej strony udowodnione jest, że pewne witaminy i mikroelementy są niezbędne do zachowania prawidłowego stanu skóry. A zatem dieta może mieć charakter pomocniczy w leczeniu zmian skórnych.

dieta ma wpływ na ceręZmień dietę

Tłuszcz powinniśmy dostarczać naszemu organizmowi w ograniczonej ilości. Spożywanie obfitych jego dawek, zwłaszcza zwierzęcego, może zaburzać profil lipidowy krwi i sprzyjać powstawaniu zaskórników. Z drugiej strony, zbyt niskie jego spożycie również wpłynie niekorzystnie na nasz organizm. Tłuszcze, w tym cholesterol, są składnikiem błon komórkowych i surowcem do tworzenia łoju, który w pewnych ilościach jest niezbędny, ponieważ zapobiega utracie wody przez skórę, a także chroni ją przed zewnętrznymi zanieczyszczeniami środowiskowymi. Dodatkowo tłuszcze dostarczają szczególnie ważnych dla skóry witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E).
Niedostateczna ilość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych powoduje zmiany skórne, takie jak: suchość, łuszczenie się czy pękanie. Zatem należy wybierać produkty obfitujące w te związki: olej słonecznikowy, rzepakowy, oliwę z oliwek, orzechy, również ryby zawierają pożądane kwasy tłuszczowe. Unikajmy tłuszczów nasyconych, w które obfitują tłuszcze zwierzęce, w tym hamburgerów czy pizzy.